Καθαρισμός ενός τηγανιού από εναποθέσεις άνθρακα με κόλλα, σόδα, σαπούνι - «μεσαιωνική» ή αποτελεσματική μέθοδος;

Οι γιαγιάδες μας χρησιμοποιούσαν κόλλα γραφείου για να αφαιρέσουν εναποθέσεις άνθρακα σε κατσαρόλες και τηγάνια. Δεν είχαν άλλη επιλογή, γιατί τα μόνα οικιακά χημικά που πωλούνταν στα καταστήματα ήταν σκούρες καφέ μπάρες σαπουνιού με ανάγλυφα τους αριθμούς «72%. Θα μπορούσε κανείς μόνο να ονειρευτεί εξειδικευμένα τζελ και πούδρες, αλλά οι άνθρωποι δεν τα παράτησαν και επινόησαν αποτελεσματικούς τρόπους για να βάλουν σε τάξη τα μαγειρικά σκεύη.

Συστατικά

Σύμφωνα με συνταγές που έχουν διατηρηθεί από την εποχή της πρώιμης ΕΣΣΔ, η λύση για τον καθαρισμό των πιάτων αποτελούνταν μόνο από τέσσερα συστατικά:

πυριτική κόλλα – θα χρειαστείτε ένα μεγάλο μπουκάλι των 200 ml.
ανθρακικό νάτριο (δεν πρέπει να συγχέεται με την καυστική σόδα, διαφορετικά δεν θα αποφευχθεί η καταστροφή, καθώς και με τη μαγειρική σόδα, η οποία δεν θα δώσει το απαιτούμενο αποτέλεσμα) σε ποσότητα 250 γρ.
σαπούνι πλυντηρίου (το ίδιο, σκοτεινό, με δυσάρεστη μυρωδιά) - μια μπάρα θα είναι αρκετή.
κουβάδες με νερό (10 l).

Επίσης, κατά τη διαδικασία της εργασίας, χρειάστηκε ένα μεγάλο μεταλλικό δοχείο, κατά προτίμηση όχι εμαγιέ μέσα. Ωστόσο, όπως δείχνει η εμπειρία των προηγούμενων γενεών, το στρώμα σμάλτου καταστρέφεται μόνο εάν φορτώσετε και ξεφορτώσετε απρόσεκτα βαριά πιάτα.

Για να ανακατέψετε το διάλυμα χρειάζεστε ένα καθαρό ραβδί. Μπορείτε να σηκώσετε ή να κόψετε ένα κλαδί από ένα δέντρο ή να χρησιμοποιήσετε μια περιττή ξύλινη κουτάλα με μακριά λαβή αν δεν σας πειράζει να το πετάξετε.

Κανόνες ασφαλείας

Τα συστατικά που χρησιμοποιούνται στη συνταγή από μόνα τους είναι σχετικά ασφαλή για τον άνθρωπο και τα κατοικίδια, εφόσον δεν τρώγονται ή εισπνέονται. Φυσικά, κανείς δεν θα φάει σαπούνι, κόλλα ή σόδα, αλλά η εισπνοή των ατμών τους κατά το μαγείρεμα του διαλύματος είναι πολύ πιθανή. Επομένως, ο πρώτος και κύριος κανόνας είναι να ξεκινήσετε την εργασία μόνο εάν τα παράθυρα στο δωμάτιο είναι ανοιχτά. Μια κουκούλα εργασίας και ο εξαναγκασμένος αερισμός θα είναι ένα πλεονέκτημα.

Ούτε ένας αναπνευστήρας θα έκανε κακό. Τα άτομα που είναι ευαίσθητα στην καθαρότητα του αέρα είναι απίθανο να μπορούν να παραμείνουν κοντά στο θερμαινόμενο διάλυμα χωρίς πρόσθετη αναπνευστική προστασία.

Για κάθε περίπτωση, τα παιδιά και τα ζώα θα πρέπει να απομακρύνονται από τις εγκαταστάσεις. Αν είναι απρόσεκτα, κινδυνεύουν να καούν από αλκαλικό βραστό νερό.

Παρασκευή του διαλύματος

Το δοχείο που προετοιμάζεται για τον καθαρισμό των σκευών κουζίνας τοποθετείται στη σόμπα και γεμίζει όχι περισσότερο από το μισό με νερό. Η ποσότητα των συστατικών υπολογίζεται εκ νέου σύμφωνα με τον όγκο του χρησιμοποιούμενου υγρού, μετά την οποία αρχίζουν να προετοιμάζουν το διάλυμα:

Τρίψτε το σαπούνι και ρίξτε τα ροκανίδια που προκύπτουν σε ένα δοχείο με νερό. Εκεί στέλνεται επίσης σόδα και χύνεται κόλλα γραφικής ύλης (πυριτική).
Ανακατέψτε τα πάντα καλά με ένα ραβδί μέχρι να ζεσταθεί το διάλυμα και να αποκτήσει ομοιόμορφη σύσταση.
Τα πιάτα με ένα στρώμα αιθάλης βυθίζονται σε ένα δοχείο και βράζονται μέχρι να αρχίσει να πέφτει η μαυρίλα από τις πλευρές και τον πυθμένα. Ανάλογα με το πόσο καιρό πριν σχηματίστηκε η αιθάλη και το πάχος της, αυτό θα διαρκέσει από μισή ώρα έως τρεις ώρες. Κατά τη διάρκεια του μακροχρόνιου μαγειρέματος, πρέπει να προσθέτετε περιοδικά εξατμισμένο νερό.
Στο τέλος της διαδικασίας σβήνουμε τη σόμπα και αφήνουμε τα πιάτα μέσα στο διάλυμα μέχρι να κρυώσουν.

Συμβαίνει ότι ακόμα και μετά από αρκετές ώρες βρασμού, η αιθάλη παραμένει στην κατσαρόλα ή στο τηγάνι. Αυτό δείχνει ότι έχει ριζώσει πολύ σταθερά στην επιφάνεια του μετάλλου και είναι πλέον αδύνατο να γίνει χωρίς σωματική εργασία. Ενώ το στρώμα είναι μαλακό, μπορείτε να δοκιμάσετε να το ξύσετε με ένα μαχαίρι. Ένα μεταλλικό σφουγγάρι δεν θα βοηθήσει πολύ σε αυτό το θέμα, καθώς η παλιά βρωμιά είναι πολύ σκληρή γι 'αυτό. Επιπλέον, εναποθέσεις άνθρακα, που αφαιρούνται σε λεπτά κομμάτια, κολλάνε ανάμεσα στις σπείρες της ξύστρας και περιπλέκουν την εργασία.

Μπορείτε επίσης να ξαναβράσετε τα πιάτα προσθέτοντας άλλη μια δόση συστατικών στο υπάρχον διάλυμα, κάνοντάς το δηλαδή πιο συμπυκνωμένο.

Επιλογές συνταγής

Στο Διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε πολλές παραλλαγές της συνταγής που περιγράφεται παραπάνω. Δεν είναι όλα εξίσου αποτελεσματικά και μερικά είναι εντελώς άχρηστα:

Ένα διάλυμα που αποτελείται μόνο από νερό και κόλλα διαλύει τα λίπη χειρότερα από ένα διάλυμα που περιλαμβάνει όλα τα συστατικά. Και η αντικατάσταση της πυριτικής κόλλας με κανονική PVA είναι εντελώς άσκοπη και αναιρεί τις προσπάθειες της νοικοκυράς να τακτοποιήσει τα πιάτα.
Η εξαίρεση του σαπουνιού πλυντηρίου από το διάλυμα καθιστά πιο δύσκολο τον καθαρισμό των πολύ λερωμένων σκευών.
Η χρήση διττανθρακικού νατρίου (κανονική σόδα, η οποία χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα) αντί για ανθρακικό νάτριο (ανθρακικό νάτριο) μειώνει την αλκαλικότητα του διαλύματος, η οποία επίσης παρεμβαίνει στο κανονικό μαλάκωμα των εναποθέσεων άνθρακα.
Αλλά το πιο τρομερό λάθος προκύπτει ως αποτέλεσμα της ομοιότητας των ονομάτων της σόδας και της καυστικής σόδας. Το τελευταίο είναι η καυστική τεχνική σόδα. Η ουσία ανήκει στη δεύτερη κατηγορία κινδύνου σύμφωνα με το GOST 12.1.007. Η καυστική σόδα προκαλεί χημικά εγκαύματα κατά την επαφή με το δέρμα και σοβαρή διάβρωση μετάλλων σε παρατεταμένη επαφή.

Για ποια πιάτα δεν είναι κατάλληλη αυτή η μέθοδος;

Δεν μπορούν να καθαριστούν όλες οι κατσαρόλες και τα τηγάνια βράζοντας τα σε διάλυμα κόλλας.

Θα πρέπει να αναζητήσετε άλλη λύση για πιάτα που:

έχει μόνιμες λαβές με ξύλινα ένθετα – θα φουσκώσει από το νερό και θα πέσει η επίστρωση του βερνικιού. Η κατάσταση είναι παρόμοια με τα πόμολα οστών στις λαβές και τα καπάκια - θα γίνουν τραχιά και άσχημα.
πρέπει να είναι γυαλιστερό. Μετά τον καθαρισμό, θα πρέπει να αφιερώσετε πολύ χρόνο στο τρίψιμο του μετάλλου έτσι ώστε η επιφάνεια να γίνει ξανά σαν καθρέφτης.
επικαλυμμένο με αντικολλητικό στρώμα (συμπεριλαμβανομένου του τεφλόν) – το βράσιμο σε αλκάλια θα οδηγήσει στην απώλεια των βασικών του ιδιοτήτων και το φαγητό θα αρχίσει να κολλάει έντονα στον πάτο, ακόμα κι αν τηγανιστεί σε τεράστια ποσότητα λαδιού.

Τα σκεύη από αλουμίνιο ανέχονται καλά την επεξεργασία αλκαλίων, αλλά χάνουν το φιλμ οξειδίου που προστατεύει το μέταλλο από την καταστροφή. Με την πάροδο του χρόνου, θα ανακάμψει από την επαφή με τον αέρα, αλλά είναι καλύτερο, χωρίς να το περιμένετε, να βράσετε τα πιάτα σε καθαρό νερό για αρκετά λεπτά.

Αλλά πριν αρχίσετε να καθαρίζετε ένα παλιό μαντεμένιο καζάνι ή τηγάνι, θα πρέπει να το σκεφτείτε. Το μαύρο στρώμα πάνω τους δεν είναι εναποθέσεις άνθρακα, αλλά μια φυσική αντικολλητική επίστρωση που έχει σχηματιστεί με τα χρόνια. Το διάλυμα θα το διαβρώσει μέσα σε λίγα λεπτά, αλλά θα χρειαστούν τουλάχιστον έξι μήνες για να το αποκαταστήσει. Επιπλέον, ο χυτοσίδηρος θα σκουριάσει πολύ μετά την επαφή με τα αλκάλια.

Έτσι, το πλύσιμο ενός τηγανιού, της κατσαρόλας ή οποιουδήποτε άλλου σκεύους που, λόγω της επίβλεψης της νοικοκυράς, έχει χάσει την ελκυστική του όψη, δεν θα είναι δύσκολο αν τηρηθούν οι σωστές αναλογίες του αλκαλικού διαλύματος. Αφού ολοκληρωθεί ο καθαρισμός, τα πιάτα πρέπει να ξεπλένονται με νερό και απορρυπαντικό που χρησιμοποιείται για καθημερινό πλύσιμο πιάτων.Αυτά τα αντικείμενα που δεν θα καταστραφούν θα πρέπει να θερμαίνονται σε φωτιά - αυτό θα εξαλείψει εντελώς τυχόν δυσάρεστες οσμές που μπορεί να έχουν απορροφήσει τα πιάτα κατά τον καθαρισμό.